زبان کره‌ای یا هانگول (به کره‌ای: 한국어/조선말) زبان رسمی دو کشور کره شمالی و کره جنوبی است. کره‌ای همچنین یکی از دو زبان رسمی در ولایت خودمختار یانبیان کره‌ای در چین است. حدود ۸۰ میلیون گویشور زبان کره‌ای همراه با گروه بزرگی در استرالیا، برزیل، کانادا، چین، ژاپن، ایالات متحده، جمهوری‌های شوروی سابق و اخیراً فیلیپین وجود دارند. زبان کره‌ای به دلیل گسترش موج کره‌ای در دنیا علاقه‌مندان قابل توجهی کسب کرده است.^[۲]

در مورد طبقه‌بندی زبان کره‌ای در گروه‌های زبانی، اختلاف نظر وجود دارد. یکی از آنها زبان‌های آلتایی است ^[۳]. امروزه زبان کره ای بیشتر در خانواده زبانهای زبان‌های دیرین سیبری دسته بندی می‌شوند. برخی از زبان‌شناسان آن را زبانی تک‌خانواده به‌شمار می‌آورند. کره‌ای از لحاظ ساخت‌واژه (صرف)، یک زبان پیوندی و از لحاظ ترکیب جمله (نحو) جزو گونه زبانی «نهاد مفعول فعل» است. زبان کره‌ای همانند زبان‌های ژاپنی و ویتنامی، در خصوص وام‌واژه‌های چینی از این زبان تأثیر گرفته‌است.

واژه‌های اصیل کره‌ای در حدود ۳۵٪ واژگان این زبان را تشکیل می‌دهند، در حالی که در حدود ۶۰٪ واژگان زبان کره‌ای را واژه‌های «واژگان چینی-کره‌ای» (واژگان چینی یا واژگانی که ریشه چینی دارند) به خود اختصاص داده‌اند. ۵٪ باقی‌مانده، شامل وام‌واژه‌های دیگر زبان‌هاست که ۹۰٪ آن‌ها از زبان انگلیسی وارد شده‌اند.