زبان آلمانی (به آلمانی: Deutsche Sprache) زبانی از خانواده زبان‌های هندو-اروپایی و عضوی از شاخه زبان‌های ژرمنی غربی در کنار هلندی، انگلیسی و آفریکانس است که بیشتر در اروپای مرکزی تکلم می‌شود.

زبان آلمانی پرگویشورترین زبان اتحادیه اروپا با بیش از ۹۵ میلیون گویشور است. گویشوران این زبان در کشورهای آلمان، اتریش، سوئیس، لیختن‌اشتاین، لوگزامبورگ، شرق بلژیک، آلتو آدیجه، آلزاس، لورن و جنوب دانمارک در اکثریت هستند. این زبان در آلمان، اتریش، بخشی از سوئیس، تیرول جنوبی (ایتالیا)، بخشی از بلژیک و لیختن اشتاین زبان رسمی به حساب می‌آید. همچنین این زبان، زبان اقلیت‌هایی در رومانی و نامیبیا است.

این زبان دومین زبان اسناد علمی (پس از انگلیسی)^[۱۴] و سومین زبان بکار برده شده در تارنماهای اینترنتی (پس از انگلیسی و روسی) است.^[۱۵] همچین گفته می‌شود یک دهم کل کتاب‌هایی که هر ساله در جهان تألیف می‌شوند به زبان آلمانی است. همچنین ویکی‌پدیای آلمانی رتبه چهارم را درمیان ویکی‌پدیاهای دیگر دارد.^[۱۶]

زبان آلمانی شامل دو گویش اصلی آلمانی بالا و آلمانی پایین و همانند انگلیسی دارای تعداد زیادی از گویش‌های فرعی است. بر اساس این زبان، زبان معیاری با نام آلمانی معیار وجود دارد که بیش‌تر به آلمانی بالا شبیه است، به خارجی‌ها آموزش داده می‌شود و نوعی زبان میانجی است. بخشی از کلمات زبان آلمانی ریشه در زبان‌های لاتین و یونانی دارد و قسمت کوچکی نیز از فرانسوی و انگلیسی به عاریه گرفته شده‌است.